Sevgi düşüncede başlar…
İnsanlara duyacağımız sevgi düşüncelerde başlar. Düşüncelerimiz sevmenin ve sevgiyle hizmetler yapmanın gerekliliğine bizi götürürse ruhumuz da yavaş yavaş o sonucu benimsemeye başlar. Ruhumuz benimsedikten sonra da davranışlarımız doğru olduğuna inandığımız yönde şekillenmeye yönelir. Sevme ve sevgiyle hizmet yönündeki davranışlarımız bize yepyeni bir dünyanın kapılarını açar. O dünyaya adım atan kişi, her adımda daha sevinir ve daha sevilir. Bu arada onun iyi niyetinden şüphe eden dostları da çıkabilir. Sevmeyi kendine yol edinen, inanç edinen hayırlı kişi şüpheler, vesveseler ve kötü sözler karşısında da sabrından, sükûnetinden ve sevgisinden hiçbir şey kaybetmeden yolunda neşeye yürümekle devam eder.
Böyle bir olgunluk seviyesine gelebilmek için önce düşüncelerimizi ele almamız gereklidir. Düşüncelerimizi her çeşit kötü, kinci, kızgın fikirlerden temizlemeliyiz. Kötüleyen, kızgın, nefretle dolu, kin ve intikam telkin eden düşünceler insanlara geri varlıklardan gelir. Bu düşüncelerin peşine takılanlar aslında vesvese verene, yani şeytana kul olmuşlar demektir. İyi düşünceler, hoş gören, bağışlayan, sevmeyi, her şeye rağmen sevmekte devam etmeyi telkin eden düşünceler yüce varlıklardan ve yüce kaynaktan gelir. Gönüllerini ve akılları yaratana açan, Ondan yardım dileyen kişiler, yüzlerini yüce varlıklara ve yüce yaratana dönmüşler demektir.
İşte insanın dünyadaki imtihanı bu iki kutup arasında geçer. İyi yöne çeken ve kötü yöne çeken düşünceler. İnsan için büyük tuzakları da kendi bencilliği ve kendi menfaat ve çıkar düşkünlüğü hazırlar. İnsan bencilliğinden sıyrıldıkça, düşkünlüğünden kurtuldukça, kötü yöne çeken düşünce ve telkinler onun üzerinde etki yapmaz.
